Presentámonos ao PLAMBE

Compartimos coa comunidade educativa o noso proxecto para solicitar o PLAMBE.

Un dos requisitos é facer unha programación para o curso que vén.

Esta é a que vai ir:

Plambe solicitude

Adeus Eric Carle

 Faleceu aos 91 anos o autor da "Unha eiruga moi larpeira"

O autor de libros infantís Eric  Carle, responsable do  bestsellerThe  Very  Hungry  Caterpillar (A  oruga moi famenta), faleceu aos 91 anos na súa residencia de  Massachusetts, anunciaron este mércores os seus familiares.

Nun comunicado, no que se inclúe un breve poema, concrétase que Eric  Carle morreu o pasado domingo na súa residencia estival de  Northampton, no estado de  Massachussetts, onde estaba acompañado por membros da súa familia.

A editorial que publicaba os seus libros,  Penguin  Kids, tamén confirmou o falecemento do autor, ao que dan as grazas por compartir o seu "gran talento coas xeracións de mozos lectores".

Eric  Carle escribiu máis de 70 libros, entre eles o clásico de literatura infantil  The  Very  Hungry  Caterpillar, publicado en 1969 e que conta a historia da metamorfose dunha  oruga verde e vermella nunha bela bolboreta, coa que aprenderon a ler moitas xeracións de estadounidenses. De feito, a obra estaba na décima posición dos libros máis prestados na historia da Biblioteca Pública de Nova York nunha lista que foi publicada pola institución en 2020 con motivo do seu 125 aniversario.

"Creo que é un libro de esperanza", dixo Eric  Carle nun vídeo publicado para os eventos de celebración do 50 aniversario da obra, que explicou en varias ocasións que quería que servise aos nenos na súa transición nos primeiros anos de escola, para que se puidesen identificar como enormes bolboretas no momento de deixar a seguridade e a calidez dos seus fogares.

"Os nenos necesitan esperanza. Ti, pequena insignificante  oruga, podes converterche nunha bela bolboreta e voar polo mundo co teu talento", agregou. Eric  Carle naceu en  Siracusa (Nova York) en 1929, pero creceu en Alemaña, tras o que volveu a EEUU, onde desenvolveu a súa importante carreira como deseñador, escritor e ilustrador de libros. A pesar da súa longa lista de obras, non comezou a escribir libros infantís ata case os 40 anos.

Fonte: el mundo

O noso blog

Navegando polo noso blog.

Este blog utiliza a tecnoloxía BLOGGER.

Na columna da esquerda están as entradas, colocadas por orde de a máis recente primeiro.

Na columna da dereita en vertical están os gadgets.

Escoitar

Morre Francisco Brines, conciencia e sensualidade na poesía

 Licenciado en Dereito, Filosofía e Letras  Románicas e Historia. Compaxinou a súa produción poética coa súa actividade como profesor universitario. Foi lector de literatura española na Universidade de Cambridge e profesor de español na Universidade de Oxford.

O seu primeiro libro, Las brasas, apareceu en 1959 e con el gañou o Premio  Adonais. Seguidamente publicou Palabras en la oscuridad (1966) que lle mereceu o galardón co Premio Nacional da Crítica. En 1987, recibe o Premio Nacional de Literatura por El otoño de las rosas (1986), un dos seus libros máis coñecidos e populares, integrado por sesenta poemas escritos ao longo de dez anos. En 1998 recibiu o Premio  Fastenrath que outorga a Real Academia Española pola súa obra La última costa (1995), unha obra melancólica na que o poeta lembra a súa infancia, desde unha beira apartada, ante a inminencia dunha última viaxe. En 1999 recibe o Premio Nacional das Letras Españolas polo conxunto da súa obra poética. En abril de 2000 foi elixido membro da Real Academia Española da Lingua e, a partir do 19 de abril de 2001, ocupa a cadeira de brazos ‘x’ en substitución do falecido dramaturgo Antonio  Buero  Vallejo.

O poeta valenciano foi tamén investido Doutor “ Honoris Causa” no acto académico de apertura do novo curso 2001-2002 da Universidade Politécnica de Valencia. En abril do 2010, recibiu o Premio Reina Sofía de Poesía Iberoamericana que recoñece a achega literaria relevante ao patrimonio cultural común de Iberoamérica e España, realizada por un autor vivo. Na final impúxose a candidatos tan ilustres como Carlos Edmundo de  Ory, Julia  Uceda e María Vitoria  Atencia.

Brines pertence á ‘xeración dos cincuenta’, tamén chamada ‘xeración dos nenos da guerra’, na que figuran os poetas Jaime Gil de Biedma, José Ángel  Valente, Carlos Barral, Claudio Rodríguez, José Agustín  Goytisolo e os novelistas Rafael Sánchez  Ferlosio, Ana María Matute, Carmen Martín  Gaite, Luís Martín Santos, García  Hortelano e Luís  Goytisolo. En 1990 presentou en Oviedo, xunto con outros membros da devandita xeración poética, o libro Encuentro con los 50.

A poesía de  Brines caracterízase polo ton  hondamente  elegíaco dos seus versos. Os dous polos entre os que se move toda a súa poesía son, por unha banda, o colorido da súa terra natal e o lirismo aceso, e, por outro, os tons sensitivos e unha visión melancólica da beleza. O tema capital da poesía de  Brines é o paso do tempo, a decadencia de todo o vivo, a degradada condición do ser humano sometido ás súas limitacións. O escritor Jaime Siles, membro do xurado do Premio Reina Sofía, definiu ao gañador como “un gran poeta metafísico”, algunha de cuxas obras, como El otoño de las rosas (1986), constitúe “unha das cimas” da poesía española da segunda metade do século  XX.

É o fundador e presidente da Fundación Francisco  Brines, creada en 2019. O obxectivo desta institución é preservar o legado literario e artístico do poeta, así como fomentar o recoñecemento de novas voces no campo da poesía, a través dos premios anuais: o Premio Francisco  Brines, en lingua castelá, e o  Premi  l' Elca, en catalán.

En novembro de 2020, Francisco  Brines é galardoado co Premio de Literatura en lingua castelá "Miguel de Cervantes".

Tradución de: Biblioteca Cervantes

  

100 anos sen Emilia

 Emilia Pardo Bazán (1851-1921) está considerada a mellor novelista española do século XIX e unha das escritoras máis destacadas da nosa historia literaria. Ademais de novelas e contos, escribiu libros de viaxe, obras dramáticas, composicións poéticas e numerosísimas colaboracións xornalísticas, a través das cales a súa presenza foi constante na España do seu tempo. Coa súa obra e coa súa vida puxo de manifesto a capacidade da muller para ocupar na sociedade os mesmos postos que o home, sen renunciar ao especificamente feminino.

Fonte: Biblioteca Cervantes

from wikipedia

Os Pazos de Ulloa é unha novela de Emilia Pardo Bazán (1851-1921) publicada por primeira vez en 1886. Forma un díptico coa nai natureza, publicada en 1887.

Trátase, dentro do realismo literario español, da novela que mellor exemplifica a corrente naturalista, ao reflectir a aceptación das teorías positivistas aplicadas á literatura polo escritor francés e pai do naturalismo Émile Zola.

En 1985 foi adaptada para a televisión española, dirixida por Gonzalo Suárez.

Estatua de Emilia Pardo Bazán nos Xardíns Méndez Núñez de Coruña. Foto propia CC-BY

Persoas gañadoras do Concurso Xela Arias

Xa soubemos quenes foron as persoas gañadoras do Concurso de Xela Arias: 

- Lara de 2º B

- Brais Márquez de 3ºB

- Lucía de 6ºB

Parabéns a todas

Adeus, Bonald

 O 9 de maio finou con 94 anos e deixounos unha das nosas personaxes históricas: Caballero Bonald. 

Este poeta, ensaísta e novelista que utilizaba toques barrocos na súa linguaxe xa non nos acompañará máis.

As súas obras valéronlle o Premio Cervantes no 2012 a este poeta da Xeración dos 50

Entrevista: 

 22 minutos

Xa en 2013:

 6 minutos

Premio Cervantes

 27 minutos

6 poemas breves:

Caballero_Bonald._6_poemas. by Ariberna OU on Scribd

Xa temos agasallos!

 Xa temos aquí os agasallos para o Concurso sobre Xela Arias 

Non te esquezas de participar coas túas creacións.

Recorda que tes ate o martes 11 incluído para entregar as túas creacións. Entrégallas á túa persoa titora ou ao cordinador de biblioteca.

Sorte.