Boas,
Presentamos unhas lecturas para este parón do 2021-2022
Neles encontraredes un tríptico creado pola Biblioteca e o Departamento de Dinamización da Lingua Galega sobre unha escolma feita en Galego.
Boas,
Presentamos unhas lecturas para este parón do 2021-2022
Neles encontraredes un tríptico creado pola Biblioteca e o Departamento de Dinamización da Lingua Galega sobre unha escolma feita en Galego.
Propoñemos para decembro facer un Mondrian.
Hoxe finou a escritora Almudena Grandes aos 61 anos de idade vítima do cancro.
Foi galardoada en 2018 co Premio Nacional de Narrativa.
Entre as súas obras están "Las edades de Lulú" e " Corazón helado".
A biblioteca do centro non poderá ser atendida ate decembro nos recreos como viña sendo a tendida anteriormente.
Se queredes devolver os libros deixádeos na caixa de devolución.
Un saúdo e nos vemos pronto.
Adicamos o que nos queda de mes ao autorretrato, unha actividade dentro do proxecto deste ano escollido no claustro "A arte". Aquí en Galicia e España existe o autorretrato, e nos países anglófonos chámanlle selfie.
Diversos autorretratos:
O escritor nado en Roás (Cospeito) o 19 de abril de 1952 morreu após un tempo delicado de saúde, segundo informou a Fundación Rosalía.
A obra do escritor Darío Xohán Cabana ten merecido numerosos recoñecementos, máis dunha ducia de premios entre os que se atopan o de Poesía Cidade de Ourense, o Xerais de novela, o Barco de Vapor, o Cidade de Lugo ou o Martín Códax. Autor de títulos como Galván en Saor, O cervo na Torre ou Morte de rei, o escritor desenvolveu unha sólida traxectoria en poesía e narrativa mais tamén en tradución, faceta que agora recoñece a Asociación de Tradutores Galegos ao facelo protagonista da súa homenaxe anual.
Como tradutor, da man de Darío Xohán Cabana chegaron á nosa lingua a Divina Comedia de Dante, o Cancioneiro de Petrarca, a Vida nova de Dante, a Antoloxía do Dolce Estilo Novo, Os trobadores da Occitania ou Os Tres Mosqueteiros de Alexandre Dumas. Polo Cancioneiro de Petrarca recibiu xa o premio da Asociación de Escritores en Lingua Galega á mellor obra traducida en 2012.
Cursou o Bacharelato en Lugo, e entre 1970 e 1975 traballou en Vigo con Xosé María Álvarez Blázquez en Edicións Castrelos. De volta en Lugo traballou como vendedor de libros a domicilio, e entre 1978 e 1982 estivo como liberado pola Intersindical Nacional Galega.
Entre 1983 e 1987 traballou en Corcubión como garda municipal, e nese ano regresou a Lugo como funcionario do concello.Desde o 22 de abril de 2006 foi académico da Real Academia Galega. O seu discurso de ingreso De Manuel María a Ferrín: a grande xeración, foi respondido por Xosé Luís Méndez Ferrín.En 1970 publicou o seu primeiro libro de poemas e no ano 2003, a súa poesía enteira foi publicada nun só volume por Edicións Xerais, baixo o título de Vinte Cadernos.
Hoxe, luns 15 de novembro, recibimos unha visita inesperada. Estas dúas criaturas fantásticas viñeron á nosa biblioteca para quedarse.
Queres coñecelas mellor? pois acércate na túa quenda á biblioteca.
O venres 5 de novembro saíu a segunda quenda de mochilas viaxeiras, para goce das persoas usuarias ate o martes 16 de novembro, que teñen que voltar á nosa biblioteca.
Compartimos un recurso creado fai tempo pola nosa compañeira a Profe Carmen Matínez.
Tedes actividades de lectura, vocabulario, quebracabezas, etc adaptado a tres niveis de primaria e un de infantil
Infantil "A que sabe a lúa"
Primeiro Ciclo de Primaria "Os oficios de Xan"
Segundo Ciclo de Primaria "A cabana na árbore"
Terceiro ciclo de Primaria "Otto é un rinoceronte"
https://clic.xtec.cat/projects/leolua/jclic.js/index.html
Esperemos que o gocedes.
Hoxe traemos unha actividade para que a gocedes.
Premedes na imaxe do volcán e baixades o debuxo, e no código QR ou nunha destas direccións de playstore https://play.google.com/store/apps/details?id=com.puteko.colarmix ou esta https://apps.apple.com/nz/app/quiver-3d-coloring-app/id650645305 de app store, baixades a aplicación Quiver do logo
Despois podedes ver en 3D o volcán, as súas partes, etc.
Queremos celebrar o centenario de nacemento de Carmen Laforet, escritora feminista de novela, principalmente e cun punto de vista de Liberdade.
Con ese motivo, google España dedica un doddle e o Club Virtual Cervantes este mes (enlace)
Tamén deixo unha entrevista por se alguén quere ver de 53 minutos sobre o seu libro "puntos de vista de mujer"
O 5 de setembro de 1914 Naceu nicanor Parra. Este escritor chileno viviu 103 anos e finou no 2018.
A súa meirande obra foron poemas, con grande influencia do dadaísmo
Foi condecorado con algún premio, entre eles o Cervantes en 2011
Compartimos un poema para ler e un audio de outro.
A recorrer me dediqué esta tarde Las solitarias calles de mi aldea Acompañado por el buen crepúsculo Que es el único amigo que me queda. Todo está como entonces, el otoño Y su difusa lámpara de niebla, Sólo que el tiempo lo ha invadido todo Con su pálido manto de tristeza. Nunca pensé, creédmelo, un instante Volver a ver esta querida tierra, Pero ahora que he vuelto no comprendo Cómo pude alejarme de su puerta. Nada ha cambiado, ni sus casas blancas Ni sus viejos portones de madera. Todo está en su lugar; las golondrinas En la torre más alta de la iglesia; El caracol en el jardín, y el musgo En las húmedas manos de las piedras. No se puede dudar, éste es el reino Del cielo azul y de las hojas secas En donde todo y cada cosa tiene Su singular y plácida leyenda: Hasta en la propia sombra reconozco La mirada celeste de mi abuela. Estos fueron los hechos memorables Que presenció mi juventud primera, El correo en la esquina de la plaza Y la humedad en las murallas viejas. ¡Buena cosa, Dios mío! nunca sabe Uno apreciar la dicha verdadera, Cuando la imaginamos más lejana Es justamente cuando está más cerca. Ay de mí, ¡ay de mí!, algo me dice Que la vida no es más que una quimera; Una ilusión, un sueño sin orillas, Una pequeña nube pasajera. Vamos por partes, no sé bien qué digo, La emoción se me sube a la cabeza. Como ya era la hora del silencio Cuando emprendí mí singular empresa, Una tras otra, en oleaje mudo, Al establo volvían las ovejas. Las saludé personalmente a todas Y cuando estuve frente a la arboleda Que alimenta el oído del viajero Con su inefable música secreta Recordé el mar y enumeré las hojas En homenaje a mis hermanas muertas. Perfectamente bien. Seguí mi viaje Como quien de la vida nada espera. Pasé frente a la rueda del molino, Me detuve delante de una tienda: El olor del café siempre es el mismo, Siempre la misma luna en mi cabeza; Entre el río de entonces y el de ahora No distingo ninguna diferencia. Lo reconozco bien, éste es el árbol Que mi padre plantó frente a la puerta (Ilustre padre que en sus buenos tiempos Fuera mejor que una ventana abierta). Yo me atrevo a afirmar que su conducta Era un trasunto fiel de la Edad Media Cuando el perro dormía dulcemente Bajo el ángulo recto de una estrella. A estas alturas siento que me envuelve El delicado olor de las violetas Que mi amorosa madre cultivaba Para curar la tos y la tristeza. Cuánto tiempo ha pasado desde entonces No podría decirlo con certeza; Todo está igual, seguramente, El vino y el ruiseñor encima de la mesa, Mis hermanos menores a esta hora Deben venir de vuelta de la escuela: ¡Sólo que el tiempo lo ha borrado todo Como una blanca tempestad de arena! |
Este ano 2021 foi o elixido como Ano Europeo do Ferrocarril.
Por que? porque os anos europeos, preténdese sensibilizar á opinión pública sobre determinados temas, impulsar o debate e cambiar as mentalidades. En moitos Anos Europeos concédese un financiamento extraordinario para proxectos locais, nacionais e transfronteirizos que aborden o tema ao que estea dedicado ese ano.
Mediante os Anos Europeos, as institucións da UE e os gobernos dos países membros expresan o seu firme compromiso e a súa mensaxe política de que ese aspecto terase en consideración á hora de elaborar futuras políticas. Nalgúns casos, a Comisión Europea pode propoñer nova lexislación sobre ese tema.
Como se crea? A Comisión propón un tema e despois deben aprobalo o Parlamento Europeo e os gobernos dos países da UE.
Listaxe de Anos Europeos
2021 – Ano Europeo do Ferrocarril
2018 – Ano Europeo do Patrimonio Cultural
2017 – Non hai Ano Europeo
2016 – Non hai Ano Europeo
2015 – Ano Europeo do Desenvolvemento
2013-2014 - Ano Europeo dos Cidadáns
2012 – Ano Europeo do Envellecemento Activo
2011 – Ano Europeo do Voluntariado
2010 – Ano Europeo de Loita contra a Pobreza e a Exclusión Social
2009 – Ano Europeo da Creatividade e a Innovación
2008 – Ano Europeo do Diálogo Intercultural
2007 – Ano Europeo da Igualdade de Oportunidades para Todos
2006 – Ano Europeo da Mobilidade dos Traballadores
2005 – Ano Europeo da Cidadanía a través da Educación
2004 – Ano Europeo da Educación a través do Deporte
2003 – Ano Europeo das Persoas con Discapacidade
2001 – Ano Europeo das Linguas
1999 – Ano Europeo contra a Violencia cara ás Mulleres
1998 – Ano Europeo da Democracia Local e Rexional
1997 – Ano Europeo contra o Racismo e a Xenofobia
1996 – Ano Europeo da Educación e da Formación Permanentes
1995 – Ano Europeo da Seguridade na estrada e dos Condutores Novos
1994 – Ano Europeo da Alimentación
1993 – Ano Europeo das Persoas de Idade Avanzada e da Solidariedade entre as Xeracións
1992 – Ano Europeo da Seguridade, a Hixiene e a Saúde no Lugar de Traballo
1990 – Ano Europeo do Turismo
1989 – Ano Europeo da Información contra o Cancro
1988 – Ano Europeo do Cinema e a Televisión
1987 – Ano Europeo do Medio Ambiente
1986 – Ano Europeo da Seguridade na estrada
1985 – Ano Europeo da Música
1984 – Ano Europeo para unha Europa dos Cidadáns
1983 – Ano Europeo das Pequenas e Medianas Empresas e da Artesanía
Neste artigo podedes ver o por que da decisión do ferrocarril.
Como propostas en Ourense temos:
No edificio Marcos Valcárcel Hai unha exposicion donada Fernández Pacheco Outeiriño con máis de 4000 pezas.
E o parque dos Carrileiros da Foula onde o Auditorio de San Francisco
Boas a todos e todas,
Escribimos esta entrada para informar de que hoxe saíu a listaxe definitiva do PLAMBE e non foi concedido ao noso centro. Na listaxe provisional en xullo, saíron 25 centros e como miramos que outras convocatorias deron 27 fixemos unha reclamación a cegas, porque o baremo e totalmente escuro e amplo.
Pois ben, así quedamos e temos que seguir cos fondos do centro única e exclusivamente (que non foron escasos o curso pasado) e tentaremos poder adquirir as cousas que por non estarmos no PLAMBE non podemos acceder.
Abriremos pronto con novidades e achegándonos á case nova normalidade.
Un saúdo e bo inicio do curso escolar.
Sentimos a demora na publicación do libro colaborativo deste ano co motivo do Día do Libro, pero o tema extendeuse ate o final deste curso.
Mais merecen estes rapaces e rapazas unha publicación do seu labor e convidamos a que premades na imaxe para acceder ao libro
https://read.bookcreator.com/lb5UgQ4bdHMfnTaP5WtnhKaeXPh2/0ESJTYtvT52LtmlL7hJGfw
Grazas a todo o mundo!
Despois de lelo fágome dúas preguntas:
1) Que pedirían de desexo estas personaxes?
2) Ti que pedirías ao rematares o Camiño de Santiago?
UNICEF Galicia enviou un exemplar dun libro publicado por UNICEF coas colaboración de Ledicia Costas, María Solar e Fran Alonso e ilustracións de Leandro Lamas.
É unha viaxe polo dicionario, con palabras como "medo", "inxustiza" ou "pobreza" que loitan con "vacina", "medicina" ou "investigación.
Intentará apoiar en momentos difíciles e tamén nesta pandemia.
Compartimos link da versión dixital.
En 1972, Nacións Unidas proclamou o 5 de xuño como Día Mundial do Medio Ambiente. A idea é que todos actuemos para asegurarnos agora e no futuro un hábitat máis limpo, verde e san.
Este é un gran día para celebrar cos nenos a beleza da natureza e ensinarlles algunhas cousas que podemos facer para protexela. Ofrecémosche unhas ideas:
Magda Campos, STES
Mirade o fondo mar
Hoxe apareceunos pola mañá nas aulas de 4º de infantil (3 anos) o Polo Pepe para contarnos un conto: "O polo Pepe vai á escola" e comprobamos que non chorou por ir ao cole o primeiro día, e que almorazaba cereais, entre outras cousas.
Tamén puidemos bailar e brincar un pouco, sacar fotos e tocar a súa plumaxe.
Compartimos coa comunidade educativa o noso proxecto para solicitar o PLAMBE.
Un dos requisitos é facer unha programación para o curso que vén.
Esta é a que vai ir:
Faleceu aos 91 anos o autor da "Unha eiruga moi larpeira"
Navegando polo noso blog.
Este blog utiliza a tecnoloxía BLOGGER.
Na columna da esquerda están as entradas, colocadas por orde de a máis recente primeiro.
Na columna da dereita en vertical están os gadgets.
Licenciado en Dereito, Filosofía e Letras Románicas e Historia. Compaxinou a súa produción poética coa súa actividade como profesor universitario. Foi lector de literatura española na Universidade de Cambridge e profesor de español na Universidade de Oxford.
O seu primeiro libro, Las brasas, apareceu en 1959 e con el gañou o Premio Adonais. Seguidamente publicou Palabras en la oscuridad (1966) que lle mereceu o galardón co Premio Nacional da Crítica. En 1987, recibe o Premio Nacional de Literatura por El otoño de las rosas (1986), un dos seus libros máis coñecidos e populares, integrado por sesenta poemas escritos ao longo de dez anos. En 1998 recibiu o Premio Fastenrath que outorga a Real Academia Española pola súa obra La última costa (1995), unha obra melancólica na que o poeta lembra a súa infancia, desde unha beira apartada, ante a inminencia dunha última viaxe. En 1999 recibe o Premio Nacional das Letras Españolas polo conxunto da súa obra poética. En abril de 2000 foi elixido membro da Real Academia Española da Lingua e, a partir do 19 de abril de 2001, ocupa a cadeira de brazos ‘x’ en substitución do falecido dramaturgo Antonio Buero Vallejo.
O poeta valenciano foi tamén investido Doutor “ Honoris Causa” no acto académico de apertura do novo curso 2001-2002 da Universidade Politécnica de Valencia. En abril do 2010, recibiu o Premio Reina Sofía de Poesía Iberoamericana que recoñece a achega literaria relevante ao patrimonio cultural común de Iberoamérica e España, realizada por un autor vivo. Na final impúxose a candidatos tan ilustres como Carlos Edmundo de Ory, Julia Uceda e María Vitoria Atencia.
Brines pertence á ‘xeración dos cincuenta’, tamén chamada ‘xeración dos nenos da guerra’, na que figuran os poetas Jaime Gil de Biedma, José Ángel Valente, Carlos Barral, Claudio Rodríguez, José Agustín Goytisolo e os novelistas Rafael Sánchez Ferlosio, Ana María Matute, Carmen Martín Gaite, Luís Martín Santos, García Hortelano e Luís Goytisolo. En 1990 presentou en Oviedo, xunto con outros membros da devandita xeración poética, o libro Encuentro con los 50.
A poesía de Brines caracterízase polo ton hondamente elegíaco dos seus versos. Os dous polos entre os que se move toda a súa poesía son, por unha banda, o colorido da súa terra natal e o lirismo aceso, e, por outro, os tons sensitivos e unha visión melancólica da beleza. O tema capital da poesía de Brines é o paso do tempo, a decadencia de todo o vivo, a degradada condición do ser humano sometido ás súas limitacións. O escritor Jaime Siles, membro do xurado do Premio Reina Sofía, definiu ao gañador como “un gran poeta metafísico”, algunha de cuxas obras, como El otoño de las rosas (1986), constitúe “unha das cimas” da poesía española da segunda metade do século XX.
En novembro de 2020, Francisco Brines é galardoado co Premio de Literatura en lingua castelá "Miguel de Cervantes".
Tradución de: Biblioteca Cervantes
Emilia Pardo Bazán (1851-1921) está considerada a mellor novelista española do século XIX e unha das escritoras máis destacadas da nosa historia literaria. Ademais de novelas e contos, escribiu libros de viaxe, obras dramáticas, composicións poéticas e numerosísimas colaboracións xornalísticas, a través das cales a súa presenza foi constante na España do seu tempo. Coa súa obra e coa súa vida puxo de manifesto a capacidade da muller para ocupar na sociedade os mesmos postos que o home, sen renunciar ao especificamente feminino.
Fonte: Biblioteca Cervantes
O 9 de maio finou con 94 anos e deixounos unha das nosas personaxes históricas: Caballero Bonald.
Este poeta, ensaísta e novelista que utilizaba toques barrocos na súa linguaxe xa non nos acompañará máis.
As súas obras valéronlle o Premio Cervantes no 2012 a este poeta da Xeración dos 50
Entrevista:
Caballero_Bonald._6_poemas. by Ariberna OU on Scribd
Xa temos aquí os agasallos para o Concurso sobre Xela Arias
Non te esquezas de participar coas túas creacións.
Recorda que tes ate o martes 11 incluído para entregar as túas creacións. Entrégallas á túa persoa titora ou ao cordinador de biblioteca.
Sorte.
Presentamos o concurso de ilustración sobre Xela Arias.
Animádevos a participar!
Para máis información:
https://www.lingua.gal/o-galego/promovelo/dia-das-letras-galegas
https://www.acalexandreboveda.gal/arredor-de-xela-arias/
https://catalogo.galiciale.gal/Search/Results?type=AllFields&lookfor=xela+arias
Esta entrada está dirixida para a muller a que se lle dedica o Día das Letras Galegas do 2021.
Unha muller que quería romper co tradicional, non xogaba con bonecas, quería ir a instituto mixto, e un coche grande (hai que ler a biografía que lle fixo Yolanda Castaño para entender isto no contexto)
Na biblioteca adquirimos algún exemplar e nestes intres temos:
Compartimos a entrevista feita en Nós Diario ao fillo de Xela Arias: Darío Gil Arias
—Que lembra da súa nai?
Xórdenme sempre moitos recordos de moi diferentes ámbitos cando penso na miña nai. A meirande parte deles teñen que ver coa vida cotiá, coa convivencia. Porén, tamén teño recordos das viaxes que facíamos a Formentera ou a Portugal con meu pai ou das actividades que levaba a cabo miña nai na Fundación Nautilus, relacionadas cos movementos Nunca Máis e Non á Guerra.
As lembranzas do seu labor literario son algo máis borrosas para min, aínda que si lembro vela traballar en varias traducións e incluso unha vez levoume a ver como dobraban ao galego un capítulo de Shin-Chan nun estudo en Vigo.
—Como influíu o legado literario da súa nai na súa vida?
Pese a que non sinto ningunha inquedanza por comezar unha produción literaria propia, as particularidades da miña nai, así como as do meu pai, leváronme a ter un profundo respecto por todas aquelas persoas que crean ou promoven cultura, e singularmente cando falamos da galega.
Tamén as numerosas visitas a museos e galerías, que tiven a sorte de facer cando viaxabamos fóra da Galiza fixo que tivera inquedanzas culturais diversas, non enfocadas cara a unha única disciplina, polo que o seu legado en min é un pouco o reflexo da súa obra, a mestura de múltiples disciplinas culturais nun diálogo entre iguais.
—Que sentiu cando soubo que lle ían dedicar o Día das Letras Galegas 2021?
Foi un orgullo tremendo. Aínda que esta época está irremediabelmente marcada pola pandemia e podíase pensar que iso desluciría o seu ano, o gran traballo das institucións e editoriais en tan pouco tempo, e cos condicionantes sanitarios tan restritivos, está facendo que todos os proxectos saian cara a adiante e se lembre e celebre o ano da miña nai o mellor posíbel. Toda a familia está encantada.
—Que podemos agardar deste novo libro de Xela Arias?
É algo especial publicar un inédito de modo póstumo, mais decidimos dar o paso porque ela xa o quixera publicar no seu tempo e por circunstancias externas non se deu.
Ela estaba orgullosa do seu traballo e consideraba que estaba á altura precisa para ser publicado, polo que nos permitimos de boa gana que vise a luz. É algo moi distinto aos seus outros traballos, xa non só por ser prosa, senón porque se trata de contos infantís, que pouco ten que ver coa súa temática habitual. Se houbese que resumir nunha palabra o libro, eu quedaríame con tenrura.
—Como animaría o público a que afonde no traballo de Xela Arias?
Por sorte, e grazas ao traballo de moitas persoas e editoriais, hai moita obra da miña nai dispoñíbel. Quizais a poesía non é o estilo máis popular á hora de escoller lectura, pero para todo aquel que lle queira dar unha oportunidade recomendaríalle que comezase con Darío a diario, xa que é un poemario curto, sinxelo, cunha visión diferente da maternidade e que pode servir de primeiro chanzo para familiarizarse coa obra de miña nai, e posteriormente seguir avanzando nela.
Con todo, para todas aquelas persoas afeitas a ler poesía, coido que Tigres coma cabalos é unha obra moi valiosa xa que pon en diálogo os poemas coas fotografías, sendo toda unha pioneira no seu momento.
Esta semana conmemoramos a Semana da Prensa, E para elo repartiremos os seguintes xornais nas aulas:
Luns: La Región
Martes: El País
Mércores: La Voz de Galicia
Xoves: Nós
Venres: Marca.
Esperemos que o gocedes
Nesta páxina podedes ver xornais do mundo e en diversos idiomas.